Bloemetje voor mij

Zie ik zonet twee politieagenten met een fraaie bos bloemen de straat in lopen. Even denk ik dat ze voor mij zijn, dat ze excuses komen aanbieden omdat ze tussen augustus 2009 en september 2011 niet zo goed werk hebben geleverd (rare aangifte opgenomen, klungelig en klunzig verhoor over vernieling, diefstal en inbraakpoging waar ik helemaal niets mee te maken heb gehad), en dat ik lang heb moeten wachten. Daar kwam dan ook nog eens bij dat de de persoon die die aangifte deed geestesziek was (of onlangs was geweest) en daarvoor psychiatrische behandeling had (of had gehad). Tot op vandaag weet ik nog steeds niet precies wat op welke datum/data en tijdstip/tijdstippen er bij die flat is voorgevallen.

Hoe zou een persoon zich voelen die bij de politie een verkeerde persoon heeft aangewezen als dader van een misdrijf. Vaak denk ik hoe zou de persoon zich moet voelen als die persoon weet dat de tijdens de aangifte aangewezen persoon onschuldig is. Zou die persoon vol schaamte door het leven gaan en zich schuldig voelen? Zou die persoon vol wraak gevoelens genieten van het resultaat dat is bereikt? ....... ? En hoe zou zo iemand over de adviseurs denken? En dan heb ik het nog niet eens over mogelijke excuses.

De politieagenten bezorgen de bos bloemen niet bij mij. Helaas, de bloemen blijken voor de buren te zijn waar onlangs een poging tot een gewapende overval,maar misschien wel een poging tot afrekening heeft plaatsgevonden.

En als ik daarover doordenk:
die overval was misschien wel een wraak-actie .....
die overval was misschien wel op het verkeerde adres .....
die overval was misschien wel bij verkeerde mensen .....

Nee, dat geloof ik niet ... maar toch... t'is me toch wat....